بلاک چین (Blockchain)یکی از بزرگترین پیشرفت های فناوری در 10 سال گذشته است. از آنجا که این فناوری کلیدی برای سرمایه گذاری آنلاین ، ارزهای رمزنگاری شده و امنیت سایبری اهمیت بسزایی دارد ، آشنایی با بلاک چین به عنوان یک پیش نیاز برای افرادی که در زمینه امنیت فناوری اطلاعات ،حرفه ای را دنبال می کنند ، تبدیل شده است. در این مقاله ما با نگاهی دقیق تر به ماهیت بلاک چین ، بررسی می کنیم که چه مسائلی در رابطه با این تکنولوژی امنیتی از جمله مساله رگولاتوری(Regulation) آن وجود دارد.
اهمیت بلاکچین
بلاک چین نشان دهنده بلوک هایی از اطلاعات دیجیتالی است که در پایگاه داده عمومی (“زنجیره وار”) ذخیره شده و با استفاده از رمزنگاری به هم متصل می شوند. یکی از دلایلی که بلاک چین وجود دارد جلوگیری از “هزینه مضاعف” است. این بدان معناست که در مبحث رمزارزها، بلاک چین استفاده از یک ارز را در دو تراکنش جداگانه تقریباً غیرممکن می کند ، اگرچه مجرمان سایبری سعی کردند راه هایی را در این زمینه پیدا کنند. این تنها یک مثال از نحوه عملکرد بلاکچین است و می توان همین دیدگاه امنیتی را در مسائل دیگر از جمله سنسورهای اینترنت اشیا در کاربردهای صنعتی و تجاری و حتی در کاربردهای خانگی منعکس کرد.
ساختار بلاکچین
هر “بلوک” شامل سه بخش اصلی اطلاعات است
. اطلاعات معاملاتی مانند تاریخ ، زمان و مقدار خرید
هویت تمام طرف های درگیر در معامله
یک کد یا هش الگوریتمی منحصر به فرد، که بلوک را از بقیه متمایز می کند هر زمان که یک تراکنش جدید انجام شد ، ممکن است بلاک های جدیدی به بلاک چین اضافه شوند. هنگامی که معامله تأیید می شود ، یک کد شناسایی به آن داده می شود که این کد از سایر بلوک های زنجیره منحصر به فرد است
امنیت سایبری و بلاکچین:
بلاک چین امکان پردازش سریع و آسان داده های معاملاتی را فراهم می کند ، که این امر باعث افزایش محبوبیت آن در بازارهای مختلف سرمایه گذاری آنلاین می شود. علاوه بر این ، برخی اقدامات احتیاطی مهم امنیتی را ارائه می دهد. تغییر یا اصلاح هر بلوکی در بلاک چین بسیار مشکل است ، که به جلوگیری از امکان تقلب کمک می کند. علاوه بر این ، شناسایی کدهای تعبیه شده در هر بلوک امکان ردیابی داده های تراکنش را فراهم می کند. با این حال ، به این دلیل که بلاک چین بسیار محبوب است (امروزه به طور معمول از آن در تنظیمات معاملاتی استفاده می شود) ، به یک هدف جذاب برای هکرها و دیگر مجرمان سایبری تبدیل شده است. با افزایش این محبوبیت ، تعدادی از مسائل امنیتی بلاک چین بوجود آمده است.
۱-آسیب پذیری در نقاط پایانی بلاکچین
۲-مسائل مربوط به مقیاس پذیری
۳-مشکلات مربوط به رگولاتوری
۴-تست های ناکافی
در مورد آسیب پذیری های نقاط پایانی بلاکچین همین بس که اشاره کنیم به کیف پول های سرمایه گذاری من و شما که به ظاهر امن و با سپر محافظتی گوناگون دسترسی غیرمجاز را به آن محدود کرده ایم.
در حالی که بلاک چین عملاً “غیرقابل هک” نامیده می شود ، مهم است که به یاد داشته باشید که امنیت نقاط پایانی بسیار کم است. به عنوان مثال ، نتیجه معامله یا سرمایه گذاری بیت کوین ممکن است مقدار زیادی بیت کوین به یک “کیف پول ” یا حساب پس انداز مجازی واریز شود. این حساب های کیف پول ممکن است به اندازه بلوک های واقعی در بلاک چین ضد هکر نباشند. برای تسهیل معاملات بلاک چین ، ممکن است چندین شخص ثالث در فهرست وجود داشته باشند
مثلا پردازنده های پرداخت ، قراردادهای هوشمند و بسترهای پرداخت بلاک چین جزو این اشخاص ثالث یشمار می روند. این ها امنیت نسبتاً ضعیفی در برنامه ها و وب سایت های خود دارند ، که می تواند راه را برای هک باز کند. به همین علت راهکارهایی مانند رمزهای سخت افزاری و توکن های چند مرحله ای پیشنهاد شده است. سوای تمام موارد فوق، تنظیمات مقررات عمومی در تکنولوژی بلاکچین یک مساله کمتر به آن پرداخته شده است که در ادامه به بررسی آن می پردازیم.
رگولاتوری بلاکچین، چالشی نوپا !
در این حوزه؛ رگولاتوری به معنی تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در چارچوب حقوقی و در مورد ماهیت قانونی بلاک چین و دفتر کل توزیع شده است.
این اصطلاح شامل قلمرو سرزمینی (مسائل مربوط به صلاحیت و قوانین قابل اجرا) و مسئولیت در صورت خرابی است. طبق تعریف ، دفاتر توزیع شده مشترک (یا DLT) مکان خاصی ندارند. از نظر صلاحیت و قوانین قابل اجرا ، مساله قلمرو مشکل بزرگی است ، زیرا هر گره شبکه ممکن است مشمول الزامات قانونی متفاوتی باشد و هیچ “اداره مرکزی” مسئول هر دفتر توزیع شده نیست ، ملیت آن ممکن است به عنوان “لنگر” عمل کند. از نظر مقررات پس از همین استدلال ، مسئولیت نیز نگران کننده است ، زیرا ممکن است هیچ شخصی در نهایت مسئول عملکرد دفترهای توزیع شده و اطلاعات موجود در آن نباشد.
به بیانی ساده تر، بعلت عدم وابستگی تراکنش های بلاکچین به یک نقطه مرکزی، رگولاتوری و حواشی آن می تواند بار سنگینی بر دوش فروشندگان و خریداران و در کل ذینفعان بگذارد.
رگولاتوری در یک نگاه، چارچوب قانونی لازم برای به رسمیت شناختن بلاک چین به عنوان گره های تغییر ناپذیر و مقاوم در برابر دستکاری ، که از صحت اطلاعات موجود در آن اطمینان حاصل کند است. این چارچوب برای استفاده از بلاک چین به عنوان منابع هویتی منحصر به فرد و قابل اعتماد ضروری است. قبل از امکان پذیر شدن این امر ، مقررات استانداردی در مورد حفاظت از داده ها و احراز هویت اشخاص حقوقی لازم است. در حالی که اجماع گسترده ای بین جامعه رمزنگاری و فناوری اطلاعات در مورد تغییر ناپذیری بلاک ها در یک بلاکچین مشخص وجود دارد ، یا به این دلیل که از نظر فنی تغییر بلوک ها در سیستم های “تست (Testing)” یا سایر انواع کنترل های مرتبط با مکانیسم های اجماع غیرممکن است ، وجود دارد. هنوز این جنبه از بلاکچین به رسمیت شناخته نشده است و بنابراین نمی تواند به عنوان یک استدلال حقوقی در دادگاه مورد استفاده قرار گیرد.
به بیانی ساده تر، باوجود توافق بین جامعه رمزنگاران و پلتفرم های مایل به استفاده از تکنولوژی بلاکچین، هنوز مقررات و تصویبات رسمی مورد قبول طرفین با امکان تکیه در مسائل حقوقی وجود ندارد.
اعتبار قانونی اسناد در بلاکچین:
چارچوب حقوقی در مورد اعتبار قانونی اسناد ذخیره شده در بلاک چین به عنوان مدرکی برای تصاحب یا وجود؟
مشابه تشخیص بلاک چین به عنوان منابع تغییر ناپذیر صحت و درستی اطلاعات، قبل از استفاده از بلاک چین در مشاغل خاص ، به سطح دوم شناخت نیاز است. این امر نه تنها به رسمیت شناختن اینکه اطلاعات قابل تغییر نیستند ، بلکه به رسمیت شناخته شدن این که در بلاکچین سند اعلان مالکیت یا وجود دارایی نشان دهنده اثبات واقعی مالکیت یا وجود واقعی دارایی مزبور است ، مربوط می شود. با این حال ، با فرض اینکه فرایند تأیید مالکیت/وجود قبل از گنجاندن سند در بلاک چین به اندازه کافی مناسب است ، و ما از کارآیی مکانیسم های رمزنگاری مورد استفاده در فناوری بلاک چین مطمئن هستیم ، و سپس بلاک چین ها را به عنوان منابع غیرقابل تغییر اعتماد می شناسیم. این بدان معناست که اسناد واقع در بلاک چین می توانند به عنوان اثبات وجود یا مالکیت مورد استفاده قرار گیرند. با این حال ، موضوع دیگری است که آیا دادگاه های یک کشور معین می توانند این امر را بپذیرند. باز هم ، هیچ رای ثابتی وجود ندارد که ما به آن تکیه کنیم.
به بیانی ساده تر؛ وقتی می توان از اسناد مالکیت و هویتی بعنوان سرمایه های حقیقی( و حتی حقوقی) در دنیای واقعی و نیز در کاربردهای امنیتی مبتنی بر بلاکچین استفاده کرد، این فقط یک قرارداد بین مشتری و فروشنده( یا خدمتگزار بعنوان ارائه دهنده سرویس خاصی) است؛ و تا بحال هیچ کشوری برای اثبات صحت این روش قانون مشخصی وضع نکرده است.
اعتبار حقوقی ابزارهای مالی صادر شده در بلاک چین:
وقتی از بلاک چین به عنوان بستری برای تعریف ابزارهای مالی “بومی” مانند اوراق قرضه یا مشتقات استفاده می شود ، لازم است که اعتبار قانونی ابزارهای مالی مذکور توسط ناظران و سرپرستان مورد شناسایی قرار گیرد. بدیهی است که یکی از ابزارهای کلیدی مالی که می تواند در بلاک چین منتشر شود ، پول است. پول بومی صادر شده در بلاک چین می تواند پیامدهای جدی برای سیاست های پولی و اقتصاد کلان داشته باشد و نیاز به تجزیه و تحلیل عمیق تری دارد که فراتر از وظایف این سند است.
به بیانی ساده تر؛ آیا مانند دنیای مالی واقعی که از ابزارهای مالی همچون أوراق قرضه و… استفاده می کنیم، چارچوبی مطمئن برای بهره مندی از همین ابزارها بصورت دیجیتالی ولی کاملا امن در بستر بلاکچین وجود دارد؟
ثبت قانونی مقررات بلاکچین در IoT
گفته شده است که بلاک چین می تواند برای اینترنت اشیاء بسیار مفید باشد و چون در اینترنت اشیاء همه دستگاه های متصل دارای هویت هستند، بنابراین ایجاد یک ثبت مشترک که “هویت” و جزئیات هر مورد متصل را ذخیره کند ، بسیار مفید خواهد بود ، در حالی که به آنها اجازه می دهد معاملات بین یکدیگر را انجام دهند ، از جمله پرداخت های M2M (ماشین به ماشین) به نظر می رسد ایده داشتن یک یا چند “دفتر مشترک توزیع شده” برای اینترنت اشیا مورد توجه قرار گرفته و نیاز به یک چارچوب قانونی دارد که دفترهای توزیع شده را به عنوان ثبت های قانونی معتبر به رسمیت بشناسد. همه چالش های فوق در مورد سرزمینی بودن ، مسئولیت پذیری و قابلیت استفاده از قراردادهای هوشمند ، البته مربوط به هر بلاک چین مرتبط با عملکرد اینترنت اشیاء است.
Refrences
- https://papidon.at/article/regulatory-challenges-on-blockchain-based-platforms
- bbva.com
